Émile Zola (ur. 2 kwietnia 1840 w Paryżu, zm. 29 września 1902 tamże) – francuski pisarz, główny przedstawiciel naturalizmu. Zola urodził się w rodzinie włoskiego inżyniera, wychowywał się i uczył w szkole średniej w Aix-en-Provence, razem ze sławnym później malarzem Paulem Cezannem. Od najmłodszych lat fascynował się literaturą romantyczną, przede wszystkim dramatem Wiktora Hugo. Po śmierci ojca sytuacja materialna jego rodziny dramatycznie pogorszyła się; Emil razem z matką przeniósł się do Paryża, gdzie imał się różnych zajęć, zostając wreszcie pracownikiem słynnego wydawnictwa Hachette. Zachęcony do podjęcia pracy literackiej, próbował początkowo swoich sił w dramacie, pisząc Teresę Raquin i Spadkobierców pana Rabourdin. Dzieła te nie zyskały jednak poklasku publiczności, w pierwszym przypadku z powodu przesadzonej, przejaskrawionej atmosfery grozy w duchu przebrzmiałego już gotycyzmu, w drugim przypadku z powodu zbyt ostrej krytyki stosunków panujących w burżuazyjnej rodzinie.