Anatolij Rybakow

Anatolij Naumowicz Rybakow, (ros. Анато́лий Нау́мович Рыбако́в, właśc. Anatolij Naumowicz Aronow, ur. 14 stycznia 1911 we wsi Dzierżanowka koło Czernihowa (Ukraina), zm. 23 grudnia 1998 w Nowym Jorku) - pisarz rosyjski. W 1934 został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię. Pod koniec zsyłki pracował jako pracownik transportowy. Podczas II wojny światowej pełnił funkcję dowódcy czołgu. Po wojnie rozpoczął działalność literacką. Debiutował w roku 1948, publikując powieść dla młodzieży pt. Kordzik. Jego najpopularniejsze dzieło to powieść „Dzieci Arbatu”, na którą składają się trzy tomy. Pierwszy, od którego pochodzi tytuł całości, opisuje życie w okresie poprzedzającym tzw. wielką czystkę (1933-1934) i w trakcie jej trwania poprzez pryzmat doświadczeń zwykłych obywateli. Pozostałe dwa tomy cyklu noszą tytuł Strach i Proch i pył. W cyklu „Dzieci Arbatu” można zauważyć wyraźne związki z biografią samego autora. Na przykład główny bohater, Sasza Pankratow, podobnie jak on zostaje zesłany na trzy lata na Syberię. Chociaż powieści zostały napisane w latach sześćdziesiątych (1966), to publikacji w ZSRR doczekały się dopiero w roku 1987 (na druk zezwolono w latach 1966 i 1978, ale w obu przypadkach zezwolenie zostało cofnięte przez władze sowieckie). Kolejne tomy cyklu ukazywały się w latach: Trzydziesty piąty i później (1988), Strach (1990) i Proch i pył (1996). Po upadku Związku Radzieckiego autor wyjechał do USA i tam też opublikował Wspomnienia.