Bohdan Ihor Antonycz Antonycz

Bohdan Ihor Antonycz (ukr. Богдан-Ігор Антонич; ur. 5 października 1909, zm. 6 lipca 1937) - poeta i prozaik ukraiński pochodzący z Łemkowszczyzny. Ze względu na oficjalną cenzurę stał się szerzej znany dopiero w latach 60. XX w. Antonycz urodził się w Nowicy koło Gorlic. Prawdziwe nazwisko jego ojca to Wasyl Kot, rodzina zmieniła nazwisko przed narodzinami Ihora. Podstawowe wykształcenie Antonycz zdobył w domu, pod nadzorem prywatnej nauczycielki. W 1928 ukończył Gimnazjum Męskie w Sanoku[1]. Pisanie poezji rozpoczął jeszcze jako dziecko. Kontynuował je w szkole średniej, ale ponieważ szkoła była polska i przebywał niemal wyłącznie w polskim otoczeniu. Jesienią 1928 roku Antonycz przeprowadził się do Lwowa i wstąpił na tamtejszy Uniwersytet. Ten etap jego życia miał decydujący wpływ na rozwój jego twórczej osobowości. Bo choć Uniwersytet był polski, znaczna część jego studentów składała się z ukraińskiej inteligencji[potrzebne źródło]. Zachęcali oni młodego poetę do pisania po ukraińsku i pomagali w nauce ukraińskiego języka literackiego. Antonycz z ochotą włączył się w literackie i społeczne życie Lwowa i poznawał niuanse języka, wczytując się nie tylko w słowniki i podręczniki do nauki gramatyki, ale także w dzieła poetów Ukrainy Radzieckiej. Występował z odczytami na temat ukraińskiej i obcej literatury, robił przekłady, pisał recenzje. Na łamach prasy, pod pseudonimem Zoil, dyskutował o politycznych i społecznych problemach, publikował satyryczne felietony i parodie, w których ujawnił się jego ostry dowcip. W czasopiśmie młodych literatów ukraińskich Dażbog, którego był współredaktorem, prowadził kronikę literacką. Oprócz tego, próbował swoich sił w prozie i dramaturgii. Zostawił po sobie niedokończoną nowelę Trzy mandoliny i obszerny fragment powieści, mającej nosić tytuł Na druhomu berezi (На другому березі). Ułożył libretto do opery Dowbusz, którą napisał Antin Rudnicki.