Włodzimierz Korolenko

Włodzimierz Galaktionowicz Korolenko (ros. Владимир Галактионович Короленко, ur. 27 lipca 1853 w Żytomierzu, zm. 25 grudnia 1921) − rosyjski pisarz, beletrysta i dziennikarz ukraińsko-polskiego pochodzenia. Ojciec, Galaktion Korolenko, był Ukraińcem, sędzią powiatowym; matka była Polką, córką polskiego szlachcica. Kształcił się w instytucie technologicznym w Petersburgu, następnie w akademii rolniczej w Moskwie. Będąc jeszcze studentem podjął nielegalną działalność polityczną, za co zesłany został w roku 1879 na wschodnią Syberię. Z zesłania wrócił w 1885 i osiadł w Niżnym Nowogrodzie. Napisał: "Slepoj muzykant" (wyd. pol. "Niewidomy muzyk", Kraków, 1900); "Oczerki Sibirskago turysta"; "W durnom obszczerstwie"; "Staryj zwonar"; "W nocz pod Swietłyj prazdnik"; "Les szumit"; "Z dwóch storon"; "Pawłowskije oczerki"; "Sokoliniec"; "Son Makara "; "Bez Jazyka"; "Mgnowienije". Zbiorowe wydanie jego prac wyszło pod tytułem "Oczerki i razskazy", (Moskwa, 1887). Podczas rewolucji październikowej opowiadał się zarówno przeciw represjom czerwonego, jak i białego terror.