Jewgienij Pietrow

Jewgienij Pietrowicz Pietrow (właśc. Jewgienij Katajew) (ur. 13 grudnia 1903, zm. 2 lipca 1942 r.) - radziecki pisarz i publicysta. Brat Walentina Katajewa. Pochodził z odeskiej rodziny nauczycielskiej. w roku 1920 ukończył gimnazjum i rozpoczął pracę w Ukraińskiej Agencji Telegraficznej. Następnie był inspektorem Wydziału Kryminalnego. W 1923 przeniósł się do Moskwy, gdzie współpracował najpierw z czasopismem "Czerwona papryka" a potem "Syrena". W tym ostatnim poznał swojego przyszłego wieloletniego przyjaciela i współautora jego powieści - Ilję Ilfa. W roku 1927 rozpoczynają pracę nad swoją najsłynniejszą powieścią - "Dwanaście krzeseł" (Двенадцать стульев). Stworzyli w niej postać Ostapa Bendera, "Wielkiego kombinatora", która weszła do kanonu literatury jako symbol sprytu i życiowego cwaniactwa. Twórczy tandem wkrótce opublikował kolejne utwory: nowelę "Niezwykłe historie z życia miasta Kołokołamska"(Необыкновенные истории из жизни города Колоколамска, 1928) nowelę "1001 dzień, czyli nowa Szecherezada" (1001 день, или Новая Шахерезада, 1929) powieść "Złote cielę" (Золотой телёнок, 1931) opowiadanie "Parterowa Ameryka" (Одноэтажная Америка, 1937). W latach 1932-37 Piertow i Ilf pisali również razem felietony do gazety "Prawda". Współpracę przerwała śmierć Ilfa, który zmarł w Moskwie 13 kwietnia 1937. W latach 1939-42 Pietrow pracował nad futurystyczną powieścią "Podróż do kraju komunizmu", w którym przedstawiał Rosję Radziecką w 1963 roku. Po wybuchu wojny w 1941 roku trafił na front jako korespondent wojenny. Zginął 2 lipca 1942 roku - samolot, którym wracał z Sewastopola, został strącony przez niemiecki myśliwiec.